De top 10 van de boeken / verhalen van en over daklozen 2024

Bij dakloosheid wordt beschouw dat de persoon niet over een eigen woongelegenheid beschikt, en ook niet de middel heeft om daar op eigen kracht voor te zorgen, en daardoor geen vaste verblijfplaats heeft.

In Nederland wordt nog steeds vaak gedacht dat vaak eigen schuld is dat iemand dakloos is, maar dit is zeker niet altijd het geval. Er kunnen vele omstandigheden zijn waarom iemand dakloos wordt.

De boeken op deze pagina gaan over dakloosheid maar ook vind je hier boeken over verhalen van daklozen. De boeken zijn heel divers en om je een goed beeld te geven van de boeken heb ik naast een boekomschrijving ook een link van Bol.com geplaatst. De link van Bol.com geeft veel extra informatie over het boek, zoals de waardering en de recensies van de lezers. Via de link kun je het boek eenvoudig en snel bestellen.

Een thuis voor meer dan een dag

Meer dan 10 000 mensen zijn dakloos in Vlaanderen Wat zijn de nieuwe oorzaken van thuisloosheid? Waar falen de maatregelen om thuisloosheid te bestrijden? Welke alternatieve modellen en projecten zijn er? In Vlaanderen zijn er vandaag meer dan tienduizend dak- en thuislozen. Toch is thuisloosheid nog steeds moeilijk te vatten. Omdat de problematiek vaak en onterecht wordt aanzien als een beschamende ziekte van mensen die zichzelf niet kunnen helpen, dringt de realiteit ervan niet door tot de brede lagen van de samenleving. Op een beter begrip of beleidsverbeteringen blijft het dan ook wachten.

Een thuis voor meer dan een dag brengt de huidige situatie van dak- en thuisloosheid in kaart. Vanuit persoonlijke verhalen, feiten en beschouwingen onderzoekt het boek de meest hardnekkige mythes. De auteurs kijken daarbij naar het verleden en tegelijkertijd zoeken ze naar verklaringen voor het fenomeen: foute beleidskeuzes, de globalisering, de wooncrisis… Met een blik op de toekomst formuleren ze kritische aanbevelingen voor een betere aanpak. In Een thuis voor meer dan een dag staan de ervaringen van experts, begeleiders en thuislozen centraal. Ze reiken elk vanuit hun invalshoek oplossingen aan, die helpen om de mythes te ontkrachten en dak- en thuisloosheid te bannen.

Ex-dakloos, en nu …

Ex-dakloos, en nu … is het vervolg op het boek ‘Wat ik nou toch heb meegemaakt! Verslag van een jaar dakloosheid’ dat in 2017 verscheen en waarin Wim Eickholt beschreef hoe hij in 2015 dakloos werd, in de nachtopvang terechtkwam, afkickte van zijn drankverslaving, met behulp van de ondersteuning van velen weer opkrabbelde en uiteindelijk weer een eigen woning kreeg. Eind goed, al goed zou je dan zeggen. Maar ondanks vele pogingen is het Wim nog steeds niet gelukt om een reguliere baan te krijgen. Velen zien hem nog steeds als die man die dakloos werd door zijn eigen schuld.

Dat stigma draagt hij met zich mee en dat voorkomt – zoals hij dat zelf omschrijft – dat hij van de B-weg weer op de A-weg terechtkomt. In zijn boek beschrijft hij met vele voorbeelden hoe uitkeringsinstanties, bemiddelingsbureaus en werkgevers hem toch als ex-dakloze en ex-verslaafde blijven zien, waardoor hij niet de kans krijgt weer een regulier bestaan op te bouwen.

Lia van Doorn, lector en directeur Kenniscentrum Sociale Innovatie van de Hogeschool Utrecht zegt het in haar bijdrage aan het boek als volgt: ‘Als we nalaten om te investeren in een intensieve en langdurige ondersteuning van ex-daklozen is de kans op terugval groot en blijven we mensen met kwetsbaarheden rondpompen in episodes van dakloosheid.’ Met een voorwoord door Maarten van Ooijen, Wethouder maatschappelijke ondersteuning gemeente Utrecht.

Dakloos

De auteursopbrengst van dit boek komt ten goede aan het Leger des Heils in Haarlem, dat veel goeds voor de daklozen in de stad doet.

Er is geen greintje mededogen met ons, zegt Hendri, een van de 350 daklozen die tussen de statige gebouwen van de provinciehoofdstad Haarlem rondscharrelen. Wat gaat er nou aan mij verloren? Vraagt Michael als hij in het station op de perronrand balanceert, terwijl in de verte een trein nadert. Ik wil er het liefst uitstappen. Er is zoveel ellende gebeurd in mijn leven, zegt Marco.

Auteur Bert Voskuil draaide enige tijd mee in de schokkende wereld van de daklozen. Hij sprak met de verslaafden, zocht contact met de vele psychiatrische patiënten en interviewde de mensen die zo in financiële nood zijn gekomen dat ze geen dak meer boven hun hoofd hebben. Hij zocht ze op in hun slaapplaatsen in de parkeergarages, in hun illegale tentjes in het park of zomaar in de openlucht. Het werd een beklemmende rondgang in de wereld van Haarlemse daklozen, in een tijd waarin een moord gepleegd door vijf van hen voor veel commotie zorgde.

Tunnelmensen

In de jaren negentig zwierven er duizenden daklozen door de straten van Manhattan. Een kleine groep ging ondergronds. Onzichtbaar voor de maatschappij, slaagden ze erin een nieuw leven op te bouwen in de tunnels van New York. Oorlogsfotograaf en cultureel antropoloog Teun Voeten slaagde erin toegang te krijgen tot deze onderaardse wereld. Halverwege de jaren negentig woonde hij vijf maanden tussen Vietnamveteranen, macrobiotische hippies, crackverslaafden, Cubaanse vluchtelingen, moordenaars, computerprogrammeurs, filosofische kluizenaars en voortvluchtige misdadigers. Met grote betrokkenheid en gevoel voor humor beschrijft Voeten in Tunnelmensen hun dagelijks leven.

In 1996 werden de tunnels ontruimd. Een speciaal programma, waarin de Amerikaanse Spoorwegen en daklozenorganisaties samenwerkten, bood de tunnelmensen een kans om `boven een nieuw leven te beginnen. In deze geheel herziene en bewerkt versie van Tunnelmensen, wist Voeten de oorspronkelijke tunnelbewoners op te speuren en in een nieuw hoofdstuk beschrijft hij hoe het ze jaren later is vergaan.

Tunnelmensen werden enthousiast onthaald door de landelijke en internationale pers, door sociale wetenschappers, beleidsmakers, hulpverleners en Amerikakenners. Het is niet alleen een must read voor elke rechtgeaarde New York liefhebber, maar voor iedereen die geïnteresseerd is in de daklozenproblematiek. `Teun Voeten heeft een nieuwe frontier gevonden in het grote Amerikaanse experiment en presenteert het in dit ronduit fascinerende verslag. Sebastian Junger, auteur van The Perfect Storm

Wat ik nou toch heb meegemaakt!verslag van een jaar dakloosheid

Auteur beschrijft een jaar van dakloosheid.

Zwerven, leven op straat, de ultieme vrijheid. Leven zonder bindingen. Leven zonder verantwoordelijkheid. Niet weten wat de dag zal brengen. Mooi bezongen in weemoedige liedjes. De blues van Harry Muskee, Ry Cooder en Tom Waits. Prachtig vormgegeven in ontroerende films als Paris Texas en Barfly.

Mooie shots van helden die aan het eind de zonsondergang tegemoetrijden. Ver weg van alles en iedereen. Helaas kloppen deze romantische beelden niet. Bukowksi, de schrijver van de roman Barfly, vertelde dat de vrouw die model stond voor zijn hoofdpersoon, Wanda, jong is doodgegaan. Ze overleed vrij snel na het verschijnen van zijn bestseller. Op, gewoon op. Zo erg eindigt het niet vaak, maar de werkelijkheid van dakloosheid is rauw. Rauwer dan je denkt en kunt bevatten als je er niet in geleefd hebt. Voor Wim Eickholt was het helaas learnin’ the hard way.

Dit boek is zijn terugblik op een jaar als dakloze in Utrecht. Een onopgesmukt verslag van zijn leven in 2015. Hoe hij het heeft ervaren. En hoe hij uit het dal is gekropen. Was het allemaal voorbij na dat jaar? Nee, de angsten en twijfels zijn er nog steeds. Elke dag. Maar er is ook kracht. Hernieuwde kracht.

Straatgeheimen

Waar Wijnand ook gaat, Albert volgt. We moeten elkaar ondersteunen. We zijn zwerfsterren. Kometen. Die ook ronddwalen in het heelal. Je hebt slakken met een huis en slakken zonder huis. Naaktslakken. Wij zijn naaktslakken.

In dit boek staan zestien verhalen van dak- en thuislozen in Utrecht. Fotoâ s, tekeningen en gedichten geven een persoonlijke inkijk in het vaak bijzondere leven van deze mensen. Mooie mensen, allen met een ander uniek verhaal. Een deel van de opbrengst komt ten goede aan Straatnieuws Utrecht.

Hugo Verkley (1985) studeerde journalistiek en antropologie. Hij schrijft voor diverse kranten en tijdschriften, waaronder Algemeen Dagblad en Straatnieuws Utrecht. In 2012 publiceerde hij het boek Estamos bien en el refugio Los 33 – de nasleep van de Chileense mijnramp. Joris Linssen: â Oprechte interesse, daar staat of valt elk goed interview mee. Maar ook elk goed gesprek. En eigenlijk elk wezenlijk contact tussen mensen.

De verhalen in dit boek ademen oprechte interesse. Van Hugo. Interesse in andere mensen met andere levens. En dat is hartverwarmend. Je gaat daardoor een beetje houden van de hoofdpersonen in dit fijne boek

Leven op straat

Wat brengt iemand ertoe op straat te gaan leven? En komen daklozen ooit weer aan een huis en tot maatschappelijk herstel? Met de resultaten van een jarenlang onderzoek als basis, brengt dit boek de verborgen wereld van daklozen in beeld en laat het zien wat professionals en vrijwilligers in de verschillende stadia van dakloosheid kunnen betekenen. De uiteenlopende interventiestrategieën, methodieken en het voorzieningenaanbod worden besproken aan de hand van voorbeelden, evenals trajecten naar huisvesting en maatschappelijk herstel.

Dakloos

In het boek Dakloos krijg je een inkijkje in het leven van de dakloze Jessica. Ze leeft in stadspark Het Valkenberg te Breda. Ooit was ze de trotse eigenaar van een leuk klein winkeltje in de binnenstad. Door haar naïviteit is ze alles wat ze had, kwijtgeraakt.

Het leven voor een dakloze vrouw, is zwaar. Ze gaat langs verschillende instanties om hulp te vragen. Deze hulp bestaat uit een plaats in de opvang. Daar moet ze nog wel even over denken. Momenteel leidt ze een vrij leven, zonder verantwoordelijkheden. In de opvang zijn er een hoop regels om de boel een beetje leefbaar te houden. Voor ze tot haar besluit kan komen, komt ze ook nog met de politie in aanraking. Dat komt, omdat ze een lugubere vondst heeft gedaan, tijdens het ontwaken na haar nachtrust in het struikgewas van het park.

Hoe dit gebeuren met de politie af gaat lopen en hoe het zwerversleven van Jessica zich gaat ontwikkelen, dat lees in dit boek. De vraag is, krijgt Jessica uiteindelijk weer zicht op een normaal leven in de maatschappij, of mislukken al haar pogingen jammerlijk en sterft ze een eenzame dood. Voor dit boek is research gedaan bij twee oranisaties die zich dagelijks inzetten voor de dak,- en thuislozen in Breda. De organisaties zijn het Annahuis te Breda en SMO. 

Een Kwestie Van Smaak

Foto’s en beelden van daklozen met gedichten van Kantlijn

Donkerder – Gebaseerd op aangrijpende jeugdverhalen van daklozen.

Als Rogier op jonge leeftijd naar Drenthe verhuist omdat zijn vader daar directeur van een vakantiepark wordt, ontmoet hij René. Rogier is een slim jochie, lief, zorgzaam en positief. Maar al snel na hun verhuizing verlaat zijn moeder het gezin voor een andere man. René is een lompe nakomer. Nadat zijn moeder is overleden, wordt hij langzaam vernield door zijn vader en broers, met hun duistere praktijken op hun boomkwekerij.

Ondanks dat René een paar jaar ouder is, komen de jongens in dezelfde klas te zitten. Samen bouwen ze hutten in het bos. Samen kijken ze naar Wubbo Ockels. Samen belanden ze in het ziekenhuis. Maar op het moment dat Rogier naar het gymnasium vertrekt, groeien hij en René verder en verder uit elkaar. Wanneer Rogier en een klasgenote slachtoffer worden van een brute geweldsuitbarsting van René, lijkt de verwijdering definitief. Toch blijven ze elkaar ook daarna tegenkomen en invloed houden op elkaars levens, en zo dreigt ook Rogier naar beneden gezogen te worden.

Auteur Ritzo ten Cate (1977) groeide op in het deel van Drenthe waar het boek zich afspeelt. In het dagelijks leven initieert hij sociale bewegingen, geeft hij lezingen en ontwerpt hij bijeenkomsten. In Groningen zette hij bijvoorbeeld de daklozenwandelingen op en leerde zo talloze mensen van de straat kennen. Hij ervoer aan den lijve wat diepe duisternis van anderen met zijn leven deed. In zijn debuutroman schrijft hij de donkerte van zich af en vertelt het jeugdverhaal van de daklozen die hem binnenlieten in hun leven.