De 5 beste boeken over kunstvervalsing en diefstal 2025
Bijzondere kunst heeft een hoge waarde, dit maakt het voor criminelen aantrekkelijk om kunst te vervalsen of te stelen. Af en toe hoor je nog steeds van kunstdiefstallen of vervalsingen van kunstwerken in het nieuws. Niet alleen in het nieuws wordt er over verteld en geschreven, ook zijn er vele boeken gewijd aan het onderwerp Kunstvervalsing en diefstal.
De 5 beste boeken over kunstvervalsing en diefstal heb ik voor je op een rij gezet en uitgebreid beschreven om je een goed beeld te geven. Naast de boekomschrijving vind je ook een link van Bol.com. Deze link geeft nog extra informatie over het boek. Via de link kun je het boek ook eenvoudig en snel bestellen.
Meesterdief
In deze herziene editie zijn nieuwe hoofdstukken toegevoegd. Met opzienbarende onthullingen! Octave ‘Okkie’ Durham groeit op als zoon van een Brabantse moeder en een Surinaamse vader. Door de activiteiten van zijn vader, een drugsdealer op de Amsterdamse wallen, en het leven in een volksbuurt is Okkie al vroeg streetwise. Hij pleegt honderden winkeldiefstallen. Al snel verlegt hij zijn terrein naar insluipingen bij bedrijven.
Collega-inbrekers roemen Okkie om zijn grondige voorbereiding en technische kennis. Dankzij een vlotte babbel en enorme hoeveelheden geld wordt Okkie in no time een populaire verschijning in het Amsterdamse uitgaanscircuit. Hij kent veel beruchte ‘jongens’ waarvan sommigen gewelddadig aan hun einde komen.
Op zoek naar nieuwe uitdagingen pleegt Okkie een aantal spectaculaire bankroven. Keer op keer staat justitie machteloos. Zijn inbraak bij het Van Gogh Museum is wereldnieuws. Okkie vlucht naar Spanje en duikt onder bij vrienden (waaronder BN’ers). Uiteindelijk loopt hij tegen de lamp. Okkie: ‘gebruik nooit geweld, zorg voor een nette vluchtauto en eenmaal betrapt, blijf rustig en gebruik je koppie! Als ik aan een vreemde vertel wat ik in mijn leven heb meegemaakt zie je in hun ogen dat het allemaal niet te bevatten is.’
Journalist Wilson Boldewijn (1975) is anchorman bij Telegraaf VNDG, het online videoplatform van De Telegraaf. Hij schreef ook Big Mike over de wereldberoemde vechtsporttrainer Micke Passenier.
Meestervervalsers
Tientallen kunstexperts vonden De Emmausgangers van Han van Meegeren een van de mooiste schilderijen van Vermeer. Eerder oordeelde kunsthandel Duveen vernietigend over hetzelfde doek: ‘this is a rotten fake.’ ‘Eenderde van alle kunst is vals’ stelt Arthur Brand, ‘s werelds bekendste kunstdetective, vast in zijn voorwoord.
Onderzoeksjournalist Bert Voskuil dook in de schimmige wereld van de valse kunst en zocht naar de motieven en praktijken van deze criminele beroepsgroep. Meestervervalsers vertelt over de Nederlander Jobst Frese, met 20.000 werken de meest productieve vervalser ooit. En over de ongestrafte Eterman die gespecialiseerd was in Hollandse Meesters.
Voskuil onthult in dit boek ook dat vervalser Geert Jan Jansen kunst die hij onder eigen naam verkoopt in China laat schilderen. In dit boek staat ook de geschiedenis van Mark Landis die talloze valse kunstwerken schonk aan musea waar ze jarenlang te bewonderen waren. En hoe kon het gebeuren dat kunstkenners vele miljoenen betaalden voor de doeken van John Myatt die hij met supermarktverf schilderde?
Waarom verstopte Tom Keating boobytraps in zijn vervalsingen, zodat als er een x-ray opname van werd gemaakt, het woordje ‘fake’ oplichtte? Voskuil schreef de beste, onwaarschijnlijkste, gekste, spannendste, maar altijd waargebeurde verhalen over de grootste meestervervalsers op. Velen van hen liepen uiteindelijk door toeval en onbenulligheid tegen de lamp. Onderzoeksjournalist en kunstliefhebber Bert Voskuil is auteur van Verfstreken, met anekdotes over schilders.
Kunst voor das Reich
Tijdens de Tweede Wereldoorlog vond er een immense kunstroof plaats. Vanuit de bezette gebieden versleepten de nazi’s kunst naar Duitsland om ambitieuze collecties op te zetten. Voor het eerst wordt dat verhaal voor België verteld. Hoe konden schilderijen van Memling, Van der Weyden, Brueghel, Jordaens en Cranach zomaar het land verlaten? De nazi’s haalden woningen leeg, roofden kunst, dwongen eigenaars te verkopen en spendeerden miljoenen rijksmarken op de kunstmarkt.
Na 8 jaar onderzoek legt Geert Sels de puzzelstukken bij elkaar die hij aantrof in archieven in Parijs, Den Haag, Koblenz en de grootste Belgische steden. Met doorgedreven speurwerk brengt hij de trajecten in kaart waarlangs de kunst werd weggehaald. Hij stelt vast dat verzamelaars, handelaars en veilinghuizen zonder veel terughoudendheid meegingen in de kunstverwerving van de nazi’s.
Na de oorlog vonden schilderijen uit België hun weg naar het Louvre, Tate Britain, het Getty Museum of de Yale Art Gallery. Nederland, Frankrijk, Duitsland en zelfs Rusland blijken nog altijd kunst te hebben die naar België had moeten terugkeren. Dat maakt het Belgische verhaal tot een internationaal verhaal. Andere werken kwamen wel terug en hangen nu in Belgische musea, maar zonder dat de rechtmatige eigenaars werden opgespoord.
Waarom is dat niet gebeurd? In tegenstelling tot andere landen is België pijnlijk passief gebleven inzake naziroofkunst. Kunst voor das Reich brengt een ongemakkelijke waarheid en is een stresstest voor het overheidsbeleid. Vergeten dossiers komen bloot te liggen en de duistere kant van schilderijen in onze musea wordt belicht.
Ongemakkelijk erfgoed
Het kanon van de koning van Kandy, krachtbeelden uit Congo, de Benin-bronzen, Javaanse tempelbeelden: het is maar een greep uit een veelheid van voorwerpen die vaak op oneigenlijke wijze in bezit zijn gekomen van Nederlandse en Belgische musea en particuliere verzamelaars. En dan liggen hier ook nog menselijke resten uit koloniale gebieden.
Sinds hun onafhankelijkheid roepen de voormalige koloniën om teruggave van verloren erfgoed. Daardoor voelt dit bezit steeds ongemakkelijker en zoeken regeringen en musea in Nederland en België manieren om waardevolle objecten terug te geven.
Hoe en wanneer zijn deze voorwerpen hier gekomen, en waar zijn ze nu? Is het allemaal roofkunst? Hoe gaat teruggeven in zijn werk? Zijn er succesvolle voorbeelden? Moet iets ook terug als het hier niet gemist kan worden? De antwoorden op die vragen blijken verre van eenduidig.
‘Jos van Beurden is de grote specialist op het gebied van koloniale roofkunst.’ – Eric Dijkstra, BNN VARA
‘Een monumentaal werk van hoge kwaliteit’ – Guido Gryseels, directeur AfricaMuseum
‘Van Beurden voert de lezer langs een bonte schouw van koloniale oorlogsbuit en verzameldrift.’ – Eric Brassem, Trouw
‘”Ongemakkelijk erfgoed” zet aan tot genuanceerde stellingnames over veranderende culturele mores.’ – Chris Reinewald, Museumtijdschrift
‘In zijn verfrissend onbevooroordeelde boek Ongemakkelijk erfgoed, over Nederlandse en Belgische roofkunst vermijdt gelauwerd erfgoedherkomstonderzoeker Jos van Beurden gemakkelijke verontwaardiging. Door zijn eigen activiteiten weet hij dat diplomatie het meest uithaalt. Kunstroofpreventie vraagt om mentaliteitsverandering over en weer.’ – De leesclub van alles
‘Met deze publicatie is een grote stap gezet in het schrijven over Nederlandse en Belgische koloniale collecties en over de mogelijkheid een weg te banen voor de toekomst. Een aanrader voor eenieder die werkt met koloniale collecties of zich daarvoor interesseert.’ – Hilde van den berg, Museumpeil
Picasso’s keerzijde
Als een privédetective zoekt Mira Feticu eind 2018 naar de verloren gewaande Tête d’Arlequin van Picasso, een van de zeven kunstwerken die in 2012 door een Roemeense bende uit de Rotterdamse Kunsthal werden gestolen.
Aanleiding voor de zoektocht is een anonieme brief die ze ontving, waarin vermeld stond waar de Picasso zich zou bevinden. Ze gaat onbesuisd, enthousiast en vol goede hoop op pad met bevriend schrijver Frank Westerman. Reizend door haar geboorteland Roemenië, van Boekarest tot de Donaudelta, werpt ze een schrijnend nieuw licht op deze nog altijd onopgeloste kunstroof.
In een wervelende vertelling beschrijft Feticu hoe de zoektocht naar Tête d’Arlequin eindigt in een ontluistering: de brief bleek een stunt van twee Belgische theatermakers.
Picasso’s keerzijde is naast een zoektocht ook een beschouwing over schoonheid en valsheid, kunst en werkelijkheid.
