De 10 meest interessante boeken over prostitutie / sekswerkers 2024

Prostitutie het oudste beroep op de wereld wordt altijd gezegd. Bij prostitutie is vaak het beeld zeer negatief terwijl het ook veel positieve kanten heeft. Deze komen te weinig in de aandacht. Denk hierbij aan de sekswerkers in de zorg, want je kunt misschien wel beperkt zijn maar dat betekend niet dat je geen behoeftes hebt.

De 10 boeken op deze pagina over sekswerkers en prostitutie, de boeken zijn heel divers en laten alle kanten van het beroep zien maar ook ver verhalen van de sekswerkers zelf. Om je een goed beeld te geven van de boeken heb ik naast een boekomschrijving ook een link geplaatst van Bol.com.

De link geeft extra informatie over de auteur en het boek, denk hierbij aan de waarderingen en de recensies van de lezers bijvoorbeeld. Via de link kun je het boek ook eenvoudig en snel bestellen.

Prostitutie – de waarheid achter de wallen

`Eigenlijk kan je lichaam dat werk niet aan. Er waren dagen waarop ik bijna twintig klanten had. In het begin, toen ik nog niet wist hoe ik klanten voor de gek moest houden, scheurde ik uit. Je lichaam gaat er niet alleen kapot aan, maar je geest ook. Je krijgt van alles over de vloer. Kerels die hebben gedronken of gesnoven. Mannen die in je kamer kotsen, wiens zweet op je druppelt, mannen met vieze sokken, die uit hun mond stinken. Sommige klanten zijn gevaarlijk: ik heb meegemaakt dat een vent mij wilde aanvallen met een mes. Je kunt nooit ontspannen. Je moet altijd op je hoede zijn.

Reizende Sekswerkers

Dit boek gaat over Latijns-Amerikaanse vrouwen, die in de Europese seksindustrie werkzaam zijn. Op basis van dertig persoonlijke geschiedenissen geeft deze studie een beschrijving van hun leven en ervaringen in de prostitutie. Ondanks het feit dat deze zeer mobiele groep sekswerkers gedurende de laatste drie decennia een belangrijk deel uitmaakt van alle immigranten in de Europese seksindustrie, is er weinig bekend over hun dagelijks leven in Europa. Veel sekswerkers leiden een ge soleerd en anoniem bestaan. In veel gevallen blijft hun verblijf voornamelijk beperkt tot hun werkplaats.

Ze komen de prostitutiewijk nauwelijks uit en slapen en wonen in dezelfde kamer of in het bordeel waar ze ook dagelijks hun klanten ontvangen. Gemiddeld werken ze zes zeven dagen per week en hebben ze, afgezien van hun dagelijks contact met collega’s, klanten en bordeeleigenaren, een zeer beperkte omgang met de lokale bevolking. Alleen wanneer de vrouwen in aanraking komen met de autoriteiten, bijvoorbeeld vanwege illegaal verblijf of als slachtoffer van een delict, levert dit een juridisch document op, waarmee slechts een klein deel van hun leven zichtbaar wordt.

Wie zijn deze Latijns-Amerikaanse sekswerkers? Waarom komen ze naar Europa? Waarom gaan ze juist in de prostitutie werken en hoe vergaat het ze hier?
Daarover schreef Marie-Louise Janssen deze boeiende studie.
Marie-Louise Janssen is cultureel-antropoloog en verbonden aan de ‘Amsterdam School for Social Sciences Research’ (ASSR) van de Universiteit van Amsterdam.

Het Amsterdams hoerdom – Prostitutie in de zeventiende en achttiende eeuw

Al eeuwenlang heeft Amsterdam de reputatie van prostitutiestad. In de 17e en 18e eeuw was er zelfs sprake van een omvangrijke prostitutie. In de literatuur en beeldende kunst uit die tijd wemelt het van de hoeren, hoerenwaardinnen, koppelaarsters en bordelen. Voor Amsterdam en de Amsterdammers was prostitutie dan ook een duidelijk zichtbaar en veelbesproken probleem. Toch is er in de geschiedschrijving nauwelijks iets over prostitutie te vinden. Voor het eerst wordt nu het verhaal verteld van het toenmalige hoerdom.

Lotte van de Pol gebruikte voor haar onderzoek alle mogelijke bronnen. Zo bestudeerde ze duizenden processtukken tegen prostituées en hun waarden en waardinnen, onderzocht ze het overheidsbeleid, de rol van de kerk en het grote belang van eer en goede naam, verdiepte ze zich in de conflicten van bordeelhoudsters met hun buren en in de arbeidsovereenkomsten tussen de prostituées en hun werkgeefsters, en keek ze naar de verstrengeling van prostitutie en zeevaart.

Seks voor geld

1888, Antwerpen. Anne-Marie begint als prostituee en beseft al snel: er hangt een prijskaartje aan het verkopen van seks. Dat geld krijg je alleen in ruil voor politiecontroles, scheldtirades, medisch toezicht, ongewenste zwangerschap, syfilis. En zij was niet de enige. Vrouwen vonden steeds de weg naar prostitutie, voor langere of kortere tijd, uit vrije wil of onder dwang. Dit boek vertelt de diverse geschiedenis van sekswerk in België, van de Middeleeuwen tot vandaag. Daarbij treden de vrouwen die de hoofdrol spelen eindelijk voor het voetlicht.

Het is immers niet alleen een verhaal van ideeën en beleid, maar ook een geleefde geschiedenis, van mensen en hun ambities en teleurstellingen, van kansen en valse beloftes, van controledrang en creatieve pogingen om toezicht te omzeilen. De geschiedenis van prostitutie loopt parallel met grote historische veranderingen, maar blijft vaak in de schaduw daarvan.

Seks voor geld haalt de geschiedenis van sekswerk in België uit die schaduwen. Niet uit voyeurisme, maar om tot een beter begrip te komen van de moeilijkheden en de kansen van betaalde seks voor mensen van vroeger en nu.

Elwin Hofman is historicus aan de KU Leuven en schreef eerder mee aan Verzwegen verlangen. Een geschiedenis van homoseksualiteit in België.
Magaly Rodríguez García is hoofddocente geschiedenis aan de KU Leuven, gespecialiseerd in prostitutiebeleid en werkomstandigheden van sekswerkers.
Pieter Vanhees voerde aan de KU Leuven onderzoek uit naar de geschiedenis van prostitutie in de negentiende en twintigste eeuw.

Prostitutie in de Eerste Wereldoorlog

Prostitutie is een onderwerp dat nog al te vaak omgeven wordt door clichés. In populaire media is reeds een kentering te zien. De prostituee zelf komt ook meer aan het woord, In de historiografie is dezelfde evolutie merkbaar, maar in de populaire geschiedschrijving over prostitutie in de Eerste Wereldoorlog is dit echter niet terug te vinden. Het doel van dit onderzoek was dan ook om deze populaire geschiedschrijving te nuanceren en de prostituee meer op de voorgrond te brengen.

Geografisch beperkte dit onderzoek zich op prostitutie in België. Prostituees waren voor tijdsgenoten zowel een gevaar als slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog. Ze waren een gevaar omwille van hun vermeende rol bij de verspreiding van venerische ziektes. Hun slachtofferrol kwam hoofdzakelijk door de idee dat zij zich zouden prostitueren uit armoede. Dit onderzoek toonde aan dat prostitutie geen zwartwitverhaal is.

Verschillende visies zijn aanwezig, en dat zorgt ervoor dat prostitutie een complex gegeven is. De impact van een conflictsituatie mag niet onderschat worden. Die situatie kan er voor zorgen dat vrouwen kiezen voor prostitutie, een keuze die ze in vredestijd misschien niet gemaakt hadden.

De Rosse Rafelrand

Fotograaf Martijn Heil heeft in drie steden, die er elk een heel eigen prostitutie- beleid op na houden, vanaf 1993 tot eind 2017 (met tussenpozen) een groot aantal sekswerkers op hun werkplekken, vaak tussen de bedrijven door in beeld gebracht. Zonder de branche te romantiseren heeft hij hun werkomstandigheden (toen en nu) gedocumenteerd. Dit project is (mede) mogelijk gemaakt door het AFK (Amsterdams Fonds voor de Kunst) en de Stichting Stedelijke Fotografie Utrecht (SFU).

Het Nederlandse prostitutiebeleid is volop in beweging. In 2000 is de wet aangepast om prostitutie te reguleren en misstanden te bestrijden. Sindsdien wordt bestaand beleid vaak gewijzigd. Tippelzones werden opgeheven, raamprostitutie teruggedrongen of volledig uitgebannen, het aantal clubs nam fors af. De positie van sekswerkers is er niet altijd beter op geworden. Nieuwe maatregelen hebben (te) vaak neveneffecten die illegaliteit, uitbuiting en het werken onder onveilige omstandigheden in de hand werken. Steeds meer sekswerkers verzetten zich dan ook tegen de ‘mensenhandel paniek’.

Onder het motto ‘sekswerk is werk’ eisen ze het recht op om als normale beroepsgroep erkend en behandeld te worden. Fotograaf Martijn Heil bezocht vanaf 1993 tot eind 2017 (met tussenpozen) een groot aantal prostitutielocaties in Utrecht, Amsterdam en Rotterdam: steden die er elk een heel eigen prostitutiebeleid op na houden.

Hij sprak met hulpverleners, bordeelhouders en sekswerkers die hij op hun werkplekken, vaak tussen de bedrijven door met open vizier in beeld heeft gebracht. Zonder de branche te romantiseren schetst hij een beeld van de doorgaans besloten wereld van sekswerkers en heeft hij gevolgen die het Nederlandse prostitutiebeleid heeft voor hun werkomstandigheden gedocumenteerd. Uitgangspunt is dat meerderjarigen die vrijwillig voor de prostitutie kiezen geen redding maar rechten nodig hebben en hun werk onder veilige omstandigheden moeten kunnen doen.

Martijn Heil (1957) studeerde fotografie en vormgeving aan de academie voor beeldende kunsten Artibus in Utrecht (1985) en is actief als documentair fotograaf en als architectuurfotograaf. Zijn werk is o.a. gepubliceerd in Volkskrant Magazine, Het Parool, Nieuwe Revu, nrc.next en geëxposeerd op o.a. fotofestival Naarden en fotofestival Noorderlicht (Groningen) en opgenomen in een aantal fotoboeken waaronder Utrecht voor later, Act of Faith, Nationale Architectuurguide en 100 Contemporary Brick Buildings (uitgeverij Taschen). Voor de serie over Het Zandpad (over prostitutie in Utrecht) is hij in 1994 genomineerd voor De Zilveren Camera.

Sameena; mijn ultrarun uit de gedwongen prostitutie

De wereld van gedwongen prostitutie en mensenhandel is een onzichtbare wereld. In dit verhaal vertelt Sameena hoe zij, na een problematische jeugd, in deze wereld van de gedwongen prostitutie verzeild is geraakt en hoe zij zich daaraan heeft ontworsteld. Haar verhaal raakt; het is rauw en confronterend. Het geeft een kijkje in een wereld vol geweld, eenzaamheid en doodsangst.

Het verhaal van Sameena is helaas niet uniek. In Nederland, een land waar waarden als gelijkheid, vrijheid en rechten voor vrouwen zo belangrijk zijn, zijn er jaarlijks tussen de 5.000 en 7.500 slachtoffers. Sameena is bevrijd uit de wereld van de gedwongen prostitutie. Ze heeft zich maatschappelijk ontwikkeld, diploma’s gehaald, ze werkt en behaalt sportieve prestaties van wereldformaat. Ze was Nederlands kampioen 100 km hardlopen voor vrouwen.

Yab Yum

Het beroemdste bordeel van de wereld

In de wereld van het grote geld, mooie vrouwen en exclusieve champagne was Yab Yum decennia lang het toonbeeld van een luxueuze gelegenheid waar geen wens te gek was. Oprichter en oud-eigenaar Theo Heuft vertelt openhartig over de turbulente jaren van deze roemruchte club.
Als geen ander schetst Heuft de veelvormige geschiedenis van zijn men’s club, waar geslaagde zakenlieden, bekende Nederlanders en langzaam maar zeker ook steeds meer mensen uit de onderwereld hun gerief zochten. Yab Yum sprak tot ieders verbeelding.
Alles komt aan bod: van het stoutmoedige begin tot de onvoorstelbare hoogtijdagen; van de dwerg die in bont gerold wilde worden tot listige marketingstunts. Alles… tot en met het grimmige einde.

De markante geschiedenis van Yab Yum laat zich lezen als een thriller, een schelmenroman en als een origineel handboek voor managers . Over de compagnons, de criminelen, de belastingdienst, de royale BN’ers, de lelijke ambtenaren en de mooie dames in het beroemdste bordeel van de wereld!

‘De memoires van een Amsterdamse jongen die grootse dromen heeft verwezenlijkt maar het uiteindelijk moest afleggen tegen louche onderwereldfiguren.’ – Nu.nl

Rood Licht

We zijn geneigd een beetje te houden van de Amsterdamse Wallen. We kunnen trots zijn op ons vrije land, waar het oudste beroep ter wereld uit de illegaliteit is gehaald en in alle openheid en binnen de regels mag worden uitgeoefend. Toch? Natuurlijk weten we dat er achter de schermen wel eens wat gebeurt maar wat eigenlijk?

Dit boek neemt je mee, undercover, in de wereld van de prostitutie. Niet ons beeld van deze wereld, maar de wereld van de meisjes achter het raam. Het raam waar velen giechelend aan voorbijlopen, blind voor de harde, bittere realiteit. Toen ik een lachende schoolklas voorbij de ramen zag lopen en in de ogen keek van deze vernederde meisjes, besloot ik dat dit boek er moest komen. Om meisjes zonder stem een stem te geven.

Om onze ogen en harten te openen. Het boek Rood Licht is mijn reis langs de rosse buurten van Nederland, Engeland en Israël, waar ik de meisjes heb geïnterviewd die op straat of achter de ramen werken als prostituee. Telkens storten deze meisjes hun hart uit, blij dat er iemand luistert en aandacht schenkt aan hun situatie.

Ze vertellen schrijnende verhalen over hun pooiers, hun geïsoleerde leven, mishandeling, ontvoering, gedwongen seks en het gebrek aan hoop. Ik interviewde ook enkele organisaties die deze meisjes helpen, een Nederlandse politicus en een mannenorganisatie. Zij, die zich inzetten voor de slachtoffers van gedwongen prostitutie en mensenhandel.

Mijn leven in de hel

De negentienjarige Engelse Sarah Forsyth werkt op een crèche in een provinciestadje. Op een dag ziet ze een advertentie: leidsters gezocht voor kinderdagverblijf in Amsterdam. Ze is wel toe aan wat avontuur en reageert onmiddellijk. Na een serieuze sollicitatieprocedure wordt ze aangenomen. Het lijkt wel een droom.

Die droom verandert in een nachtmerrie op het moment dat Sarah op Schiphol aankomt. De mensen die haar ophalen duwen haar in een auto, nemen onder bedreiging haar paspoort af en rijden regelrecht naar de Amsterdamse Wallen. Daar wordt ze zonder pardon achter het raam gezet. Haar ontvoerders laten er geen misverstand over bestaan: als ze probeert te ontsnappen, zal dat haar dood worden. Anderhalf jaar lang ondergaat Sarah de meest vreselijke vernederingen, tot ze uiteindelijk dankzij puur geluk een onbewaakt ogenblik vindt om te ontsnappen.